Bazen bir rüzgar eser Sarıgöl sokaklarında, hafif ve narin… İşte o an, seni hatırlarım. Gözlerin gibi dingin, gülüşün gibi huzurlu bir esinti. Sanki doğa bile seni anlatmak için var olmuş gibi: Bağlarda yankılanan bir kuş sesi, akşam üzeri toprağa düşen gün ışığı, mis gibi üzüm kokusu… Her biri senden bir iz taşıyor bana.
Seni ilk gördüğümde zaman durmadı, aksine hızlandı. Kalbim, bir çift gözle böyle başa çıkamazmış meğer. Ne zaman aklımdan geçsen, içimde tarifsiz bir dinginlik, aynı zamanda fırtınalar koparan bir heyecan beliriyor. Sadece güzelliğin değil, duruşun, sözlerin, kalbinin sıcaklığı büyülüyor beni. Çünkü sen yalnızca Sarıgöl’ün değil, kalbimin de en güzel yanısın.
Seninle konuşmak, seni dinlemek… Kelimeler yetmiyor çoğu zaman. Ama yine de yazmak istiyorum. Çünkü bazı sevgiler dile gelmez, ama kaleme döküldüğünde daha çok hissedilir.
Sana sarılmak istemiyorum yalnızca. Sana sığınmak, sende dinlenmek istiyorum. Senin yanında eksik değil, tamam hissediyorum. Hani bazı insanlar vardır ya, hiçbir şey yapmasa bile sadece varlığıyla insanı iyileştirir… Sen işte öylesin. İyileştiriyorsun.
Bir gün seninle Sarıgöl’ün bağlarında yürümek istiyorum. El ele, sessizce. Konuşmasak bile olur. Çünkü seninle sessizlik bile anlam kazanıyor.
Ve bil ki, bu yürekte açan en güzel çiçek sensin. Sarıgöl güzeli… Ömrümün en kıymetli mevsimi olmanı diliyorum.
