Günümüzde karıştırılanlardan biri devlet ile hükümet arasındaki ayırımdır. Bu kargaşa sonucu toplum, siyaset kurumu ile devlet kurumunun ayırımını yapamaz hale geldi. Buna bulunduğu konumun farkında olmayan yöneticinin yanlış hareketleri de eklenince işin içinden hiç çıkılmıyor.
Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sisteminde Cumhurbaşkanı’nın bir partiye üye olmasının yolu açılmasıyla bu ayırım arasında fark iyice azalmıştır ve iki kavram girift hale gelmiştir.
Özellikle 2018 yılından sonra siyasetçilerin kendini devlet insanı olarak görmesi sonucu, siyasetin devleti içine çok fazla girdiğini görüyoruz. Bunun sebebi olarak ise partili cumhurbaşkanı olarak gösterilse de bu sebep bu çok yanlış bir kavramdır. Bunun kök nedeni, Cumhurbaşkanı yakınındakilerin kavramları, usulleri ve gelenekleri yok sayarak kendi düşüncelerini inşa etmeleridir.
Çok net olan bir ayırım yapmak gerekirse, Cumhurbaşkanlığı içinde yer alan tüm yöneticiler partiler üzeri olması gerekirken, iktidar partisinde yer alanların ise devlet ile herhangi bir idari bağı yoktur. Bunun toplum nezdinde de bu şekilde netleştirilmesi gerekmektedir. Türk Devleti gelenekleri olan köklü bir yapıdır. Bu köklü yapıyı kimse işine geldiği değiştirmemelidir. Yapılan yanlışlardan dönülmesi devlet ve siyaset kurumlarını daha güçlü kılacaktır. Bu bağlamda Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi başta olmak üzere diğer tüm yasal reform çalışmaları ivedilikle yapılmalıdır.
Siyaset ve devlet kurumları yapı itibariyle çok başka kavramdır. Bu bağlamda devlet insanı ile siyasetçi arasında farklar vardır. Bu farkları ortaya koymak iki yapı arasındaki uçurumu gösterecektir.
Siyasetçi ile devlet insanı arasındaki farklar şu şekildedir.
· Devlet insanı gölgededir, siyasetçi ise sahnededir.
· Devlet insanının yetişmesi çok zordur, siyasetçi olmak siyasi parti üyeliği yeterlidir.
· Devlet insanı Devleti temsil eder, siyasetçi halkı temsil eder.
· Devlet insanı sert mizaçlı yumuşak huyludur, siyasetçi yumuşak mizaçlı ve huyludur.
· Devlet insanı son nefesine kadar görevindedir, siyasetçi istediği zaman siyasetten çekilebilir.
· Devlet insanı için liyakat, siyasetçi için biat önemlidir.
· Devlet insanı kendini devlete feda etmiştir, siyasetçi ise herhangi bir gruba kendini feda etmek zorunda değildir.
· Devlet insanı kendini geliştirmek zorundadır, siyasetçi ise sadece hitabetini geliştirmesi kafidir.
· Devlet insanı iyi bir hatip olmak zorunda değildir, siyasetçi için hitabet olmazsa olmazdır.
· Devlet insanı kendini göstererek tırnaklarıyla kazıyarak bir mevkiye gelebilir, siyasetçinin seçimdi kazanması yeterlidir.
· Devlet insanının arkasında destek gurubu yoktur, siyasetçinin arkasında destek gurubu olarak partilileri vardır.
· Devlet insanını toplum tanımak zorunda değildir, siyasetçiyi toplum çok iyi tanımalıdır.
· Devlet insanı toplum içinde toplumdan izole şekilde yaşar, siyasetçinin hayatı göz önündedir.
· Devlet insanı amirlerine hesap verir, siyasetçi halka hesap verir.
· Devlet insanının tarafı devlettir, siyasetçinin tarafı partisidir.
· Devlet insanı için devlette olmak bir zorunluluktur, siyasetçi için siyaset yapmak bir seçenektir.
· Devlet insanı için devletin çıkarı her şeyin üzerindedir, siyasetçi için ise seçmeninin çıkarı her şeyin üzerindedir.
· Devlet insanı her zaman gölgededir, siyasetçi ise siyaseti bıraktığında sahneyi terk eder.
· Devlet insanının ne yaptığının önemi yoktur, kimin ve ne için yaptığının önemi vardır, siyasetçinin ne yaptığı önemlidir, kişisel çıkarı bunu gerektirir.
· Devlet insanının devletin istikbali kendi istikbalinden önemlidir, siyasetçinin kişisel çıkarı her şeyden önemlidir.
· Devlet insanı anonim olmayı kabullenmiştir, siyasetçinin kişisel varlığı çok önemlidir.
