Yüreğimin en uzak köşesinde filizlenen özleme;
Gözlerini henüz bu dünyaya açmadın. Belki bu satırları okurken ben, zamanı çoktan geride bırakmış olurum. Ama bil ki, sevgim zamanla sınırlı değil. Seni tanımadan sevdim. Sesini duymadan, kokunu bilmeden özledim. Adını bilmeden dualarımın en saklı yerine koydum.
Senin varlığın, şu an sadece bir ihtimal. Ama bu ihtimal bile, yüreğimde bir güneş gibi doğdu. Geceleri yıldızlara bakarken, gözlerinin parlaklığını düşlüyorum. Gün doğumlarında ufuk çizgisine dalarken, siluetini arıyorum… Henüz yokken bile içimde bir yerlerde büyüyorsun. Sen, özlemin en erken hali; sevgimin en kadim yansımasısın.
Baban… Benim ilk ve tek evladım. Gönül sarayımın sultanı. Onun ilk adımlarını, ilk gülüşünü, düşüp kalkmalarını izlerken içimde büyüttüğüm sevgi, tarif edilemezdi. Her yaşını gözümde büyüttüm, her halini kalbimde taşıdığım ilk ve tek gerçeğim. Bir gün baba olduğunda, seninle göz göze geldiğinde, eminim benim onu nasıl sevdiğimi anlayacaktır.
Annen… Gönül bahçemin en nadide çiçeği. Zarif, zorluklara karşı bir kardelen gibi dimdik durabilen güçlü, sevgi dolu kınalı kuzum… Evimizin huzurunu varlığıyla ördü, hayatımıza anlam kattı. Varlığıyla anlamlandırdığı hayatımda sesiyle en güzel melodisi oldu yüreğimin. Sen onunla babanın yüreğinden doğmuş en güzel niyetsin. Varlığın bir dua gibi, cevap bulmuş bir hayal gibi…
Belki o gün geldiğinde yanında olamayacağım. Belki elim saçlarında dolaşamayacak. Ama yüreğimde sana dair söylenmemiş tek bir söz bırakmamak için yazıyorum bu satırları. Bil ki, seni şimdiden bekliyorum. Yollarını gözlüyorum. Bu dünyada yürüdüğün her adımda, rüzgârın kulağına fısıldadığı o ses belki benim yüreğimden sana savrulmuş sevgidir.
Benim güzel torunum…
Hayat uzun bir yürüyüş. Zaman zaman yorulacaksın, yönünü şaşıracaksın. Ama sakın unutma: Toplum içinde saygın, adaletli ve vicdanlı bir insan ol. Bilginin izinden ayrılma, kültürüne ve köklerine sahip çık. Her şey değişse bile, özünü koruyanlar asla kaybolmazlar.
Büyüdüğünde bu satırları okurken bil ki: Babaannen, senin yolunu yıllar öncesinden bekliyordu. Sen henüz yokken bile, varlığın benim hayata tutunma sebebimdi. Belki birlikte geçireceğimiz günler olmayacak ama kalbimde sana ait bir yer hep var olacak. Çünkü sen, bu dünyaya geç kalmış en güzel misafirimsin…
Her şeyin gönlünce olsun. Her zaman sevgiyle, merhametle ve inançla büyü.
Ve ne olursa olsun…
Unutma: Çok sevildin.
Henüz doğmadan bile.
Babaannen.
Eğer bu satırları bir gün okursan bil ki, adını bilmeden seni bekleyen bir yürek vardı. O yürek, senin hayalinle atmayı hiç bırakmadı.
