“Zenginler paraları için çalışmaz. Paraları onlar için çalışır.”
Bu cümle ilk duyulduğunda kulağa havalı bir yatırım tavsiyesi gibi gelir. Oysa içinde çok daha derin bir sistem eleştirisi barındırır. Robert Kiyosaki, sadece nasıl zengin olunacağını anlatmaz. Aslında, bize öğretilen yoksulluğun nasıl kalıtsallaştırıldığını gözümüze sokar. Hep aynı senaryoyla başlar: Güvenli bir gelecek için iyi bir okul, ardından iyi bir diploma ve sonrasında “garanti” bir iş… Sistem tam da bu noktada bizi kendi çarkına alır ve yavaşça ezmeye başlar.
Çocukluğumuzdan itibaren aynı hayat kurgusunu ezberleyerek büyürüz. Ancak ne tuhaftır ki bu kurgunun içinde para konuşulmaz. Para bir tabu olarak kalır. Parayla ilgili konuşmak ayıp sayılır, parayı istemek hırsla, zengin olmaksa bencillikle eş tutulur. Bize paradan korkmamız, onu konuşmamamız, onun için çalışmamız ama asla onu yönetmeye kalkışmamamız gerektiği öğretilir. Ve bu sessizlik içerisinde büyüyen milyonlarca insan, ömür boyu borç ödemeyi hayatın doğal bir parçası sanır.
Oysa zenginlik, sadece banka hesabında biriken sıfırlardan ibaret değildir. Zenginlik, zamanı yönetebilmek, özgürce karar alabilmek, “hayır” diyebilme lüksüne sahip olmaktır. Ve evet, bu da ancak paranın dilini öğrenmekle mümkündür. Kiyosaki’nin en çok vurguladığı gerçek şudur: Para bir sonuçtur; asıl mesele zihniyettir. Yani, düşünce biçimin değişmeden cüzdanının değişmesini bekleyemezsin.
Finansal okuryazarlık hala toplumda lüks bir bilgi gibi algılanıyor. Oysa öğrenilmediğinde, bedeli ömür boyu ödenen bir cehalettir. Bu bilgi eksikliği, insanların sürekli bir döngüde sıkışmasına neden olur. Kredi kartı borçları, bitmeyen taksitler ve her ayın sonunda hissedilen “yetişememe” duygusu… Bunların hepsi aslında yanlış öğretilerin sonucudur.
Belki de artık kendimize şu soruyu sormanın zamanı geldi:
Paranın emrinde bir yaşam mı sürüyoruz, yoksa onu yönetenlerden biri olma cesaretini gösteriyor muyuz?
Sayın Sena Nur Ozcan,
Kaleme aldığınız yazıyı ilgiyle okudum. özellikle paranın tabu haline getirildiği, konuşulmadığı ama bir ömür boyu peşinden koşulduğu bu döngüye dair tespitleriniz son derece yerinde ve çarpıcıydı.
Robert Kiyosaki’nin düşüncelerini sadece bir zengin olma rehberi olarak değil, sistem eleştirisi bağlamında değerlendirme şekliniz, konuyu çok daha derin ve etkileyici hale getirmiş. “Para bir sonuçtur; asıl mesele zihniyettir.” cümlesi ise yazının en güçlü yerlerinden biri olarak aklımda kaldı.
Toplumun finansal okuryazarlıkla olan mesafesini böylesine yalın ama etkileyici bir dille aktardığınız için sizi gönülden tebrik ediyorum.
Kaleminize ve emeğinize sağlık.
Saygılarımla.
Sayın Mehmet Kuşçu,
Yazımı böylesine dikkatle okuyup zaman ayırarak değerli düşüncelerinizi paylaştığınız için gönülden teşekkür ederim. Paranın yalnızca ekonomik değil, aynı zamanda kültürel ve zihinsel bir mesele olduğunu düşünen biri olarak, bu yaklaşımımın sizde karşılık bulmuş olması benim için çok kıymetli.
Robert Kiyosaki’nin fikirlerini salt maddi başarı aracı olarak değil, bir sistem okuması olarak ele alma çabamı fark etmiş olmanız beni ayrıca mutlu etti. “Para bir sonuçtur; asıl mesele zihniyettir.” cümlesine verdiğiniz önem ise, yazının kalbine temas ettiğinizi gösteriyor.
Finansal okuryazarlık konusunu daha çok konuşmamız ve tabuları yıkmamız gerektiğine inanıyorum. Bu yolda, sizin gibi bilinçli ve duyarlı okuyucuların varlığı en büyük motivasyon kaynağım.
Tekrar teşekkür ederim, kalemim sizlerden aldığı güçle yoluna devam edecek.
Saygılarımla.