Söz, sadece bir ses değil; aynı zamanda bir düşüncenin dışa vurumudur. Bir toplum konuşamıyorsa, düşünemez. Düşünemeyen bir toplum ise, yönlendirilen bir kalabalıktan öteye geçemez.
Türkiye’de son yıllarda giderek büyüyen sessizlik, yalnızca bireylerin konuşma cesaretini değil, aynı zamanda ülkenin düşünsel enerjisini de tüketiyor. İfade özgürlüğü, sadece gazetecilerin, sanatçıların ya da akademisyenlerin hakkı değildir. Gerçi artık onların da hakkı değil. Bir toplumun kendini yeniden inşa etme, hatalarını fark etme ve geleceğini şekillendirme gücüdür. Ama artık sokakta biriyle siyaset konuşmaktan çekinir olduk. Sosyal medyada düşüncelerimizi yazarken “başıma bir şey gelir mi” diye düşünüyoruz , ama artık düşünmüyorum. Çocuklarımız okulda soru sormaktan korkuyor, çünkü sorgulamak yerine susmak öğretiliyor. Korku, toplumsal refleks haline geldi. Kimi zaman bir tweet, kimi zaman bir konuşma nedeniyle insanların yargılandığı, işinden olduğu, linç edildiği bir düzende yaşıyoruz. Hâl böyle olunca, düşüncenin yerini ezber, özgür ifadenin yerini sessiz onay, yaratıcılığın yerini ise kopyacılık alıyor. Sessiz kalmak bir korunma refleksi değil, bir teslimiyet biçimi haline geliyor. Bu ortamda en büyük zararı gençler görüyor. Yeni kuşak, fikirlerini cesurca dile getiremediği, eleştirel düşünemediği ve farklılıkların tehlike olarak görüldüğü bir toplumda büyüyor. Böyle bir gelecekte bilim değil itaat, sanat değil propaganda, spor değil liyakatsizlik , eleştiri değil alkış öne çıkar diye düşünüyorum. Konuşmak, sadece hakkımız değil, sorumluluğumuzdur. Çünkü sustukça zihinler kapanır, kapanan her zihin bir ülkenin geleceğinden çalınmış bir ışıktır. Bir toplumun düşünsel sağlığı, onun konuşabilme cesaretiyle doğru orantılıdır.
Düşüncenin konuşulmadığı yerde, sessizlik yalnızca huzur değil, aynı zamanda çöküştür. Bugün belki bir cümle bile bazılarını rahatsız edebilir. Ama asıl tehlike, artık kimsenin rahatsız olamayacağı kadar sessiz bir toplum olmamızdır. Bir toplum, yanlışlara alıştığında değil, onları konuşmaya bile gerek görmediğinde kaybeder.
Kalın sağlıcakla…
