Günümüz de en çok unuttuğumuz kavram sanırım vefa… Oysa insana çok yakışan, onu değerli kılan bir kavramdır. İnsanın yaradılış özelliklerinin içinde iyi insan olmak vardır, her ne kadar sonradan iyi insan olma yolundan çıkmış, hayatın karanlık dehlizlerinde, kendi benliğini kaybedip kötü kimliğe bürünen insanlar olsa da bizim yolumuz iyi insan olma yolu olmalıdır.
İyi insan olabilmenin birbirinden farklı kriterleri vardır. Ben bugün iyi insan olmanın vefa tarafından bahsetmek istiyorum. Yaşadığımız devir artık sıklıkla zorlanmaya başladığımız insan ilişkileri konusunda, geleneksellikten uzak tamamıyla olmasa bile kısmen bizi birbirimizden uzaklaştıran bir devir haline geldi. Eskisi gibi birbirimize olan sevgi, saygı, bağlılık, vefa gibi kavramlar dijital çağın hayatımıza girmesiyle bizi de birbirimizden uzaklaştırdı. İnsanlar birbirine yardımcı olmayı, kötü ve iyi günlerinde yanlarında olmaya eskisi gibi ehemmiyet vermiyor. Bencil bir yaşam tarzıyla sürekli bir şeyleri tüketmeye başladık. Evet hepimiz değil ama çoğumuz böyle olduk. Birine gerçekten iyi misin sorusunu ne zaman sorduk acaba? Bir arkadaşımıza ihtiyacı olduğunu söylemeden yanında olduk mu hiçbir beklentiye girmeden? Yazının başında da dediğim gibi insana yakışan bir özellik vefa, sizi sevene saygı gösterene gösterdiğiniz vakur bir davranıştır. Kul hakkına da girmektir vefasızlık. Sen dikenli yollardan geçerken seninle beraber yürüyüp, dizlerini kanatan dikenlere göz ucuyla bakmayan, umursamayan insanların kul hakkıdır. Seni en dipten alıp tepelere çıkman için basamak olduysa sana işte bu kul hakkıdır işte bu vefasızlıktır.
Bugün yanında olduklarımıza gün gelir ihtiyacım olur gözüyle bakmadan, sadece iyiliğin fıtratı gereği, beklenti içine girmeden, yanlarında olsak daha ihtişamlı olmaz mı? Olur elbet işte orda başlar iyi insan olma hali. Değer yargılarımızı elbette unutmayalım, bize öğretilen gelenek ve göreneklere de bağlı kalarak yeniliklere de açık olalım fakat, modernizmin dayattığı bireyselleşme ile insan ilişkilerimizi de sekteye uğratmayalım. Vefa diye bahsettiğimiz kavram işte tam bu nokta da yani insanın çok yalnızlaştığı, kendi iç dünyasında yaşadığı hesaplaşma veya travmalar da insanların yanında olarak, onlara gösterdiğimiz dayanışma şeklidir. Emek vermektir bir nevi, çünkü biz biliriz ki yaptığın her iyi şeyin bir tezahürü olur. Hayatında en ummadığın zamanlarda, yaptığın bir davranış, bir incelik, bir iyilik için mükafatlandırılırsın.
Velhasılıkelam; hayatınız vefalı olacağınız ve vefa göreceğiniz insanlarla dolsun. Unutmayalım vefa gösterene vefadan daha güzel cevap yok.
