Günümüzde sosyal medya, yalnızca bir iletişim aracı olmanın ötesine geçerek modern insanın kimlik kartı ve vitrini haline geldi. Attığımız her gönderi, her beğeni ve takip ettiğimiz her hesap, benliğimizin birer yansıması gibi görünüyor. Peki, ekranlara yansıttığımız bu imaj, kişiliğimizin özünü mü yansıtıyor, yoksa başkalarının görmesini istediğimiz bir “ben”in özenle inşa edilmiş bir kurgusu mu?
Sosyal medya, genellikle en parlak anlarımızın sergilendiği, adeta “mükemmel” bir hayatın resmedildiği bir galeriye dönüşüyor. Hesaplarımız, kusursuz açılardan çekilmiş fotoğraflar, özenle seçilmiş sözler ve parlatılmış başarı hikâyelerinden oluşan bir sanal vitrin gibidir. Takipçilerimize sunduğumuz bu imaj, çoğu zaman gerçeğin filtrelenmiş bir versiyonudur. İşte bu noktada, sosyal medya paylaşımları bir ayna değil, adeta bir kurgu aracı haline gelir. Hayatımızın gri tonları, sıradan anları ve başarısızlıkları bu kurgunun dışında bırakılır. Çünkü dijital dünyada var olmak, sürekli bir performans sergilemeyi gerektirir.
Birinin sosyal medyadaki neşeli gönderilerine bakarak tüm kişiliğini anlamaya çalışmak, bir okyanusun sadece yüzeyindeki dalgalara bakıp derinliğini anlamaya çalışmak gibidir. Sosyal medya profilleri, bir ayna gibi kurgusal bir “ben” yansıtır. Ancak bu yansıma, kişinin aslında ne olmak istediği, hangi değerleri benimsediği ve neye özen gösterdiği hakkında şaşırtıcı bilgiler sunar. Mesela, paylaştığı her fotoğrafın yanında bir kitap olan biri, belki de bir haftada bir kitap bitiremiyordur. Ama bu çaba bile, entelektüel bir imaj peşinde olduğunu ve bilgiye verdiği değeri açıkça ortaya koyar. Benzer şekilde, sürekli seyahat fotoğrafları paylaşan biri, hayatında bir hareket ve keşif arayışında olduğunu gösterir. Bu paylaşımlar, bireyin ideal benliğini, yani olmayı arzuladığı halini yansıtır.
Sosyal medyanın parlak vitrinleri, mükemmel sandığımız hayatlarla dolu. Ancak unutmamalıyız ki bu sanal sergi, gerçeğin tamamı değil, sadece bir kesitidir. Paylaştığımız her fotoğraf ve her yazı, olmak istediğimiz kişiyi inşa etme çabasıdır.
Peki ya ekran kapandığında? Filtrelenmiş hayatlarımızın ötesinde, içimizdeki asıl kaygılar, korkular ve en önemlisi de gerçek kimliğimiz belirginleşiyor. Sanal dünyada inşa ettiğimiz o özenle seçilmiş kimlik, gerçekten kim olduğumuzun bir yansıması mı, yoksa bizi gölgeleyen bir maske mi? Bu soru, asıl benliğimize ulaşmanın anahtarı. Unutmayın, gerçek hikâyemiz sanal paylaşımlarda değil, ekranın ötesinde, sessizce yaşanır.
FATMA YILDIZ
