İnsanlar neyin iyi veya neyin kötü olduğunu genelde bilinçaltlarıyla belirlerler. İlerleme isteği bilinçaltımın temel ihtiyaçlarındandır bu nedenle iyiyi arama öyküsü sadece anlaşılıp harcamak üzere kapitalizme dayalı bir ortamda insanlar işlerine yaracak, genel görüşe göre iyi objeleri harcama yoluna giderler bu kendilerini felsefik açıdan ilerletiyormuş illüzyonu oluşturur. Özellikle eğlence sektöründe bu en çok bilgisayar oyunlarında görülür. Sanılanın aksine çok canlı renkler ve hızlı geçişler ilgi çekmek amaçlı değildir. İnsanların çoğunun hayatlarına vakit ayırıp kalacakları şeyde en çok baktıkları şey kendi içinde tutarlı olmasıdır. Kendi içinde tutarlılık monotonluk veya fikir ayrılığı olmamasıyla ilgili değildir. Bunların varolmadıyla felsefik görüş açısını yansıtacak aşırı dikkat dağıtıcı gibi gözüken herhangi bir şey tutarlılığın en ileri seviyesidir. O yüzden az gözükür devamının kullanıcıda olduğu algısını yaratır ve oyuncuyu oyuna davet edip diğer yarısını onun tamamlayacağını söyler. Zaten ilk yarısı pazarlamadır. Kullanıcının oyuna dahil olmasıyla geniş açıdan bakıldığında dikkat dağıtıcı olduğu söylenebilir ama bu onu kendi içinde daha tutarlı yapar ve biz oyuna girmeden önce algımızda yeni bir kapı açarak hayatımızın gidişatını yönlendirir. Bu nedenle örnek olarak bir oyunun kendi içinde tutarlı olması renk, öykü, karakterler beynimizde yeni açılan dikkat dağıtımını yönetmek için kategorize edilirken tutarlı olmalıdır. Bu nedenle kısa gösterimler bilinçaltına hitap eder reklamların gösterimi gibi. Bu konuyu bilincin yeni öğrendiğini varsayarsak analiz düşünmeyle olacağı için bunu sıradan bir konuşmada duyamazsınız ama sıradan bir konuşma için bütün bu öğrenilen şeyleri bir kenara atıp dikkatim dağıldı diyerek kanalı değiştirdiğinizde bilinçaltı bütün bunları anlayıp tercih etmemiş oluyor ve bu nedenle farkettiği her şeyi yazan ileri görüşlü bir sisteme sahipken oyun oynamak gibi eğlence unsurları vakit kaybı gibi gözüküyor. Ama bilinçaltı genel olarak her şeyde bu tarz ürünler ister ev dekorasyonundan oyuncaklara kadar bize hayat koşullarımıza hitap eden çoğu şeyde geçerlidir. Yalnız biz bunları kullan at olarak kullanıyoruz. Bu da bilincinin gelişmesi için uygun bir ortamda bulunmadığımızı gösteriyor. Yani tüm toplum ürünleri bilinçaltının kullanması için. Bilincimizle yapabildiğimiz çok az şey kalıyor ve bu da toplumun idol algısının her yere yayılmasını sağlıyor. Bilinçaltı zararsız olduğu için de bu bizi dokunulmaz kılıyor bunun verdiği rahatlığa da çarpıtılmış modernlik diyoruz. Sadece algıları kapatmaya bir süs eşyası yaratmaya yarıyor. Her ne kadar bütün toplum dinamiklerini bir süs eşyası gösterimine kendimizi göstermek için getirebilsek de herkes sadece izliyor bu da doyumsuzluk getiriyor ve bir kanalı değiştirmek kadar kolay kapatılabiliyor. Bu da günümüzün ne kadar uçta ve herkesin haksız olsa da dokunulmaz olduğunun bir göstergesi. Süs eşyasının verdiği yapay mutluluk algısıyla da sanki bu algı sektöründe hiç varolmamış gibi illüzyonlarla bilincimizi uyutuyoruz, uyumayanları ise kapitalizm üzerinden değerlendiriyoruz
Bilinçaltının eğlence arayışı
