Merhabalar🌹
Bu gün kendimce içsel hissiyatlarımızdan bahsedeceğim.
Genelimiz işlerimiz rast gitmeyince yada bazı aksilikler ile karşılaştığımız da genelde hep bir suçlu ararız. İşte o yapmadı ondan o dinlemedi bundan vs.
Yada ummadığımız kişi yada kişilerden beklemediğimiz tavır, hata, yanlış, kaba söz duymuşluğumuz olmuştur. Benim çok oldu 🤭 zaten bu durumlar beni dik durmaya mecbur bıraktı.
Döndüm kendime kendim ile istişare yaptım. Ben ne yaptım yada neyi yapmadımda bu tavrı hakettim diye kendimle tartıştım.
Sonuç: bir değerin dozunu kaçırmışım onu farkettim. İki iç dünyamı tamamen açmışım. Üç ihtiyaç duyulmadığı halde yardıma koşmuşum gibi, gibi bir sürü seçenek var. Sizlere de tavsiyem talep edilmedikçe el uzatmayın.(kıymet bilinmiyor)
Başkaları için kendinizi ikinci plana atmayın ( önce can) Onca desteğinize rağmen siz bir talepte bulunduğunuzda duyulmuyorsa o ortam yada kişi ile aranıza mesafe koyun.
( Kullanılanlar kulübü değilsiniz)
Şimdi yukarıdan aşşağıya kadar ki yazımın asıl özetine gelirsem. Dışlanıyorsan SEN Eziliyorsan SEN Değer görmüyorsan SEN
Her neyde yoksunluk yaşıyorsak sorumlusu yine kendimiziz….!
Canım kendim demeyi bilmeli, Kendimizi kimseye ezdirmemeli. Senden olan zaten seninle olur, Menfaat uğruna yaklaşan ilk fırsatta toz olur. Etrafın kalabalık sanıyorsun ama! Düşmeye gör dara! Düşersen inerken bak etrafına! Kendinden verdiğin fedakârlık, Havada asılı kalmış ortam karanlık. Hele bir ihtiyaç talep ettiğinde, Kalabalık dünyan birden yok olur. Üzülürsün can cağzım hayal kırıklığın pik olur….
sevgilerimle Tuğba 🌹🙋
