Bırak sorgulama hayatı. Anlamaya çalışma insanları, nefesini tüketme. Her şey olacağına varıyorsa, rüzgara karşı kürek çekip yorma ruhunu.
Etme kimseye sitem; serzenişlerin, kimin kaderinde vuku bulacak sanıyorsun. Kendi gönül pencereni karartma; kötü düşünce, zehire bulanmış bir ot misali burnunun dibinde biter elbette.
Yaranmaya çalışma mesela insanlara. Maskeleriyle gelenler, yalanların gölgesinde gezinmekten çekinmezler. Sana kendini eksik hissettirir, usulca gizlenirler.
Yarışma kimseyle, rakip arayıp durma etrafında; en büyük savaşı kendi gölgene karşı veriyorsun unutma. Hemen güvenme kötü gününde gelene, karda, tipide, boranda kalmıştır da; benden daha beteri nasıl oluyor acaba diye merak eder, seyrine bakar da gider.
Gerçek dost, iyi gününde yanında olan senin sevincine ortak olandır aslında. Fesatlık, kıskançlık, bencillik bir an da intikal eder de hayatına; kırk kese atsan da vücuduna, panzehiri kalır damarlarında.
Aynı pencereden bakabildiğin insanları çek demeyeceğim yanına, bedava bahşedilmiş gökyüzü varken, o da dar gelir bu saatten sonra sana.
Ve kaçıp gitmek istersen bir gün her şeyden, herkesten hızla. Ardında bıraktığın gürültüyü sustur ve huzuru kalbinin en derin vadilerinde ara.
Sevgilerimle….
