En Zor Rakip ‘Sensin’ kitabı raflarda.
Sevgi;
her şeye anlam yüklemek, bakılan her yerde onu görmek, insanın içine sıcaklık veren ve samimi olan tek histir.
Aşk;
Kalbin hızlı atışı, onu görünce gözlerin parlaması, yanakların kızarması ve elin ayağın birbirine dolanmasıdır.
Hüzün;
Sevgi mağdurlarının yaşadığı, yüreğe taş oturtan, insanın içini sıkan ve kalbi kırandır.
Acı;
Aşk ile değere binen, hayatın her anında yaşanabilen, günü gelince yakan ve günü gelince geçendir.
Gerçekten
Bir bilsen sevginin ne olduğunu,
Gidesin de gelmez; gelesin de gitmez,
Ah işte bir kere gerçekten sevsen,
Anlarsın söylediğim her şeyi.
Yazdıklarımı anla diye yazmıyorum,
Zaten anlamanı da beklemiyorum,
Biliyorum anlamayacaksın,
Umut ediyorum; geç olacak ama güç olmayacak.
Bu cümleler;
Bir aşığın ağzından,
Bir sevdalının ağzından,
Bir mağdurun ağzından değil;
Bir dert yağmuruna yakalanmışın ağzından çıkıyor.
Son;
Her şey güzelleşecek, düzelecek ve gerçekten mânâ bulacak. Zaten biz mânâ için yaşamıyor muyuz? Güzelleşince, düzelince mânâ bulacağız. Nasıl düzelecek; dua ederek, iç huzuru yakalayarak ve her şeyin sınırını bilerek. Her şeyin sınırı nasıl bilinecek? En Zor Rakip ‘Sensin’ kitabında da bahsettiğim gibi; geçici olan hayatı geçici olmayan hayata seçmeyerek. Sıkıldığında, bunaldığında koş sana derdini verene. Çünkü derdi veren seni seviyor, sen de derdini sev o halde.
