Birçok ebeveynin ortak cümlesi şudur:
“Ben sadece onun iyiliğini istiyorum.”
Evet… Ama iyi niyet, doğru yöntemle birleşmediğinde baskıya dönüşebilir.
LGS sürecinde ebeveynlerin farkında olmadan yaptığı en büyük hata:
“Motivasyon zannettiği baskıyı sürekli hale getirmesidir.”
Her gün hatırlatılan ders programları…
Sürekli yapılan kıyaslamalar…
“Komşunun çocuğu günde 5 saat çalışıyor” cümleleri…
Bunların hiçbiri çocuğu motive etmez.
Aksine şunu öğretir:
“Ben olduğum halimle yeterli değilim.”
Çocuk bu mesajı aldığında şunlar olur:
- Başarı korkuya bağlı hale gelir
- Hata yapmak felaket gibi algılanır
- Ders çalışmak, suçluluktan yapılan bir görev olur
- İç motivasyon yerini dış baskıya bırakır
En tehlikelisi de şudur:
Çocuk zamanla ders çalışmayı değil, ebeveyninin tepkisinden kaçmayı öğrenir.
Oysa gerçek motivasyon:
- Güvende hissettiği bir ortamda,
- Anlaşıldığını bildiği bir ilişkide,
- Zorlandığında yalnız kalmadığını hissettiğinde oluşur.
Ebeveyn olarak şunu sormak çok değerlidir:
“Ben çocuğumu mu dinliyorum, yoksa kendi korkularımı mı susturmaya çalışıyorum?”
Bu farkındalık, tüm sürecin yönünü değiştirir.
