Tüm hikayeler şöyle başlar” bir varmış bir yokmuş”
Benim anlatacağım hikayenin özütü de bu. Ama içeriği farklılık gösterebilir.
Bir zamanlar birileri varmış. Yaşamışlar, yemiş içmiş eğlenmişler. Kendilerinden önce gelenler için üzülmüşler.. Ah onlar bunları görmedi yemedi içmedi gezip tozmadı diye iç geçirmişler. Kimileri az kimileri çok yaşamış. Kimileri hilkatine uygun yaşamış doğruyu kimileri de dışına çıkmış hem hilkatinin hem hikayenin. demiş bir kere gelicem bu dünyaya. öyleyse sadece benim olmalı. Yakmış yıkmış her şeyi ve her yeri. kül eylemiş.Tek başına kalmış dünyada. Tadı da kalmamış tek başına kaldığı dünyanın. ölümlerden ölüm beğenmiş seçmiş birini ama ölememiş yıllar boyunca. Ölmüş ölmüş tekrar dirilmiş. öldürdüğü her can için özür dilemiş kainatın sahibinden. Yetmemiş. her can için can verme bedeli talep etmiş. Kabul edince Yaratıcı aldığı her can için yetmiş bin kılıç darbesiyle can vermiş yıllarca. Ve sonunda kendi öz canını da vermiş dünyaya yaşattığı acının yetmiş bin katıyla. ve kimse kalmamış bu cihanda. işte böyle bir varmış bir yokmuş. her hikaye böyle başlayıp böyle bitiyormuş. Geriye sadece dürülen ve günü gelince açılacak hikaye defterleri kalmış. Ama orada satırlar çok başka başlar çok başka devam edermiş.
hikaye bu ya ister inanın ister inanmayın. ya kendi hikayenizde satır başı kahramanı siz olursunuz ya da başkalarının hikâyelerinde geçen satır sonu figüran. yalnız bahaneler burada bile iltifat görmezken orada kaleme bile alınmaz. bilmem anlatabildim mi. keçi de koyunda kendi bacağından asılır ama kokusu da etrafa yayılır. Bir kere geldiğimiz bu bu mekan da güzel bir iz bırakabilmek nasip olsun isteyen her ruha.
Başka Bir versiyon ile ;
Bir varmış bir yokmuş diye başlar bazı hikayeler. Benim anlatacağım hikayede bir varlar bir yoklarla alakalı. Var ile yok aynı anda yaratılmış. Var var ile arkadaşlık ederken varını da var ile yermiş. yokların varlığına bile tahammül edemezmiş. Hatta yokların yok olmasını dilermiş. Yok da yok ile arkadaşlık eder yokluklarını birlikte varlığa çevirmeye çalışırlarmış bazen de bunca yoklukla sınanmak ağır gelir yok olmak için özel mülke tecavüz eder yani canlarından vaz geçer yaşama haklarını bir yok uğruna feda ederlermiş. Onlar için de varlar hiç olmamalılarmış dünyada. “Zevk-u sefa içinde olanların hiçbir derdi tasası olmaz” deyip onlara hem imrenip hem de kahrolmalarını isterlermiş. Öyle ya herkes kendince haklıymış ve herkes de dünyanın kendilerinin hakkı diye düşünüp savaşmaya başlamışlar. Bir var’dan bir yok’dan derken son var ile yok’a kadar kıyım yapılmış. Bu savaşın kazananı bir var’mış bir yok’muş. Tam zafer çığlıklarını atacaklarken dünya yerinden oynamış yuvarlanıp uçurumdan düşmüş. İşte var ile yok da o esnada şu sözleri haykırarak son nefeslerini vermişler “bir vardık bir yokuz”. işte Bugün varsın yarın yoksun. Esasen bugün de yarın da yok ya an var an içinde. Zamanın çocuklarıyız hepimiz aynı an içinde. Selam olsun bizden öncekilere de bizden sonrakilere de.❤️ Biz de bu pencereden bir bakıp geçip gideceğiz ama baktığımız pencere kirliyse bu dünya kirliydi temizse temizdi diyecek suçu pencereye de dibi kalaysız tencereye de yüklemeyi ihmal etmeyeceğiz :)😊
22.09.2025 Dünyada Bir Yerden Bir Usluca Usulünce Sesleniş…
