Çocuklarda Kekemelik Problemi
Kekemelik bazı çocuklarda doğuştan vardır. Bunlar genelde genetik kökenli kekemeliklerdir. Bazı çocuklarsa çok düzgün ve akıcı konuştukları halde birden kekelemeye başlarlar. Her iki durum da aileyi çok üzer. Ne var ki önemli olan, tedaviye erken başlamak ve terapistlerin önerilerine kulak vermektir. Bu konuda yapılan araştırmalar hastalığa kesin tanı koyabilmek için tüm ihtimalleri kapsayacak bir planla araştırmalara devam etmenin gerekliliği üzerinde önemle dururlar. Ve araştırmalarını bu şekilde yürütürler.
Kekemeliğin Oluşumundaki Risk Faktörleri.
Aile bireylerinden herhangi birinin kekeme oluşu, diğer bireyler için ciddi bir risk faktörüdür. Bunun yanı sıra çocukta güven problemi yaratan bazı olayların bu oluşumu tetiklediği de malumdur. Özellikle ebeveynlerin yanlış tutumları, çok hızlı konuşmaları, çocukların konuşmaları için az zaman tanımaları ve acele ettirmeleri, aşırı mükemmeliyetçi oluşları gibi olumsuzluklar, yeni bir kardeşin aileye katılması, çevre değişikliği gibi olaylar kekemeliği başlatan ve ya var olanı arttıran sebeplerdir.
2 ilâ 4 Yaş Çocukların Dil Gelişimi Dönemidir.
Genelde 2 ila 4 yaş arası çocuklarda rastlanan ve çeşitli şekillerde gelişen türleri vardır. Blok türü takılmalar, uzun süren ses uzatmaları gözlemlendiğinde derhal uzman bir terapistten yardım alınmalıdır.
Tedaviye Başlama Zamanını Doğru Tespit Edilmelidir.
Çocuk durumundan rahatsız olmaya başlamasıyla kendisinde bazı psikolojik huzursuzluklar da baş gösterir. Çocuğun tedavisine başlama zamanı olarak bu noktaya dikkat edilmesi gerekir. Tedavi için en uygun dönem, çocuğun bu durum hakkında farkındalığı oluşmadan başlanmasıdır. Bu dönemler aileye çok iş düşen süreçlerdir. Çocuk takılmaya başlayınca sabırla sözünü bitirmesi beklenmeli, hiç bir baskı uygulanmamalı, acele ettirilmemelidir.
Tedavinin uzun soluklu olduğu, bu sürenin sakin ve sabırlı geçirilmesi gerekir. Çocukla konuşurken göz teması kurmak, dikkatlice dinlendiğine, sözü bitene kadar sabredileceğine inandırmak, hafif fiziksel temaslarla cesaretlendirmek çocuğa ailenin yapacağı en yararlı yardımdır.
Tedavi, mutlaka dil ve konuşma terapisi seansları eşliğinde devam etmelidir. Kekemeliğin bazı çocuklarda 6-7 yaşına geldiklerinde yavaş, yavaş hız kestiği hatta tamamen düzeldiği de görülen durumlardandır. Lakin belki kendiliğinden düzelir düşüncesiyle tedaviyi geciktirmek hatalı olur. Bu dönemde çocuğun oyun özgürlüğü, arkadaş ilişkileri kontrollü bir serbestlikle egale edilmeli, çeşitli atletik sporlar, yüzme seansları, at binme, resim veya müzik çalışmaları için ortam hazırlamalar da ailenin organizasyonları ile olumlu katkılar sağlayacak uğraşlardır.
