Otuz yıl önce… Bosna’nın dağlarında yankılanan çığlıklar, yalnızca rüzgârla savrulmadı. O çığlıklar bir çocuğun gözlerinde, bir babanın titreyen ellerinde ve dünyanın kulaklarını tıkadığı vicdanında saklı kaldı. Srebrenica, BM tarafından “güvenli bölge” ilan edilmişti. Bu güvenliği sağlayacağı söylenenler, Hollandalı askerlerdi. Silahları vardı, ama yürekleri yoktu. Kadınların gözyaşlarına sırtlarını döndüler. Erkeklerin götürülüşünü izlediler, kimliklerini kayıt altına aldılar ama hayatlarını savunmadılar. Korkaklıklarıyla bir soykırıma gözcülük ettiler. Nermin gibi binlercesini ciddiye almadılar. Albay Karremans ülkesinde ödül alırken bunlar umurunda değildi.
Acı olayları duyuyoruz , rivayet halinde kalıyorlar, tevatürle geliyorlar. Buyurunuz; şu, bağlantı adreslerinden acı nedir, birlikte hatırlayalım:
https://www.instagram.com/bosnaklarsayfasi/reel/C9QO3OjI6rT/
https://x.com/gdhtarih/status/1678675181462601728
Sırp askerleri tarafından yakalanan Ramo, askerlerin zorlamasıyla yanına gelmesi için dağdaki oğlu Nermin’e sesleniyordu. Baba “Nermina Dodji ( Nermin Gel ! ) burada Sırplar yok” dedi. Babasının sesini duyup aşağıya inerek teslim olan Nermin, babasının gözleri önünde öldürüldü.
Dünya, Sırpları durdurmadı. Avrupa sustu. BM körleşti. Ve Bosna, 1995 yazında dünyanın ortasında yapayalnız kaldı. Soykırımı sadece yapanlar değil, izleyenler de işledi. Srebrenica bir rivayet değil. O bir kan lekesi. Vicdanı olanlar için hâlâ silinmemiş bir utanç. Gözyaşı değil, hesap sorulması gereken bir yara. Milosevic, Mladic ve Karacic için güvenli bir bölgeydi yalnızca bu bölgeler…
Boşnaklar İgman Dağı gibi adam Aliya’nın ne yapıp edip onları kurtaracağını düşünüyorlardı. Kurtuldular ama ayazı Balkan Dağları’nda bekliyor…
Unutmak bizler için imkansız olmalı.. Çünkü Nermin’in, Ramo’nun bir mezarı bile olmadı. Pazaryeri’nde ekmek beklerken öldürülen çocukların ya da kiraladıkları tepelerden spor olsun diye İtalyan keskin nişancıların avladıkları insanların. Mavi kelebekler olmasa toplu mezarların yerini bulamazlardı yakınları. Kosova, Batı Trakya, Tripoliçe, Makedonya, Kuzey Kıbrıs, Hocalı, Doğu Türkistan, Ahıska, Kırım Arakan, Suriye ya da Filistin’deki kaderdaşları gibi…
Nermin ahlaksız savaşın simgesi olarak medeni Avrupa’nın ortasında yatıyor, 30 yıldır.
