Bir gece uyuyamadım.
Zihnimde düşünceler birbirine karışmıştı; geçmişin yüküyle geleceğin belirsizliği arasında sıkışmıştım.
O sessiz saatlerde fark ettim: Uzun zamandır kendim için hiçbir şey yapmamışım.
Sürekli yetişmeye, bir şeyleri başarmaya çalışırken en temel ihtiyacımı unutmuşum — kendime iyi davranmayı.
O gece kendime küçük ama güçlü bir söz verdim:
Artık her gün kendim için bir iyilik yapacağım.
Bu iyilik, büyük bir değişim ya da gösterişli bir karar olmak zorunda değildi.
Bazen derin bir nefes almak, bazen sevdiğim bir müziği dinlemek bile yeterliydi.
Ertesi sabah, bu sözüme uygun bir adım attım:
Yıllardır ertelediğim hayalimi gerçekleştirdim ve bilgisayar programcılığı bölümüne kaydoldum.
Bu, kendim için yaptığım ilk iyilikti.
Zamanla anladım ki bu sadece kişisel bir karar değil, bir yaşam biçimiydi.
Adını da koydum: Kendim İçin İyilik Hareketi.
Ne bir kurala, ne de bir üyeliğe bağlı.
Tek şartı var: Bugün kendine iyi davranmak.
Bazen sadece gökyüzüne bakmak, bazen “Elimden gelenin en iyisini yapıyorum” diyebilmek yeterli.
Kendine gösterdiğin her küçük şefkat, yaşamın dengesini yeniden kuruyor.
Belki bu satırları okurken senin de içinde hafif bir kıpırtı olmuştur.
Belki sen de bugün başlamak istersin.
Eğer öyleyse, bil ki bu hareketin bir parçasısın artık.
Çünkü dünya, kendine iyi davranan insanların iyiliğiyle güzelleşecek. 🌿
