ÖZGÜRLÜK
“İnsan, özgürlüğüne insanların oluşturduğu düşünce yasalarının üzerine çıktığında ulaşır.
Bu çıkış süreci, bir otoriteye ve ona bağlı olan insanların gereksinimlerine göre örüldüğü için insan, bu örgüde kendi bağından bir bağla bağlıdır ve bu nedenle oldukça zorlanır.
Çünkü otorite, yine kendisinden olan bir seçimin yanındadır; kendisinden uzak olanı dışarıda bırakır.
İnsan, bu uzaklığa yürümeye kalktığında bir ötekileştirme savaşına gireceğini bildiğinden, başkalarının düşüncelerine bir cümle ekleyerek, o bir cümlede özgür bir yaşam inşa etmeye çalışır.
Bir başkası resmi çizer; insan, renklerini kendi boyadığı için o resmi kendi eseri sanır.
İnsan, etkiden etkilenmeden kurtulmadığı sürece esirdir. Bu insan, esaretindeki güç kaynağını güçlü gereksinimlerinden alır.
Bunlar; insanın peşine düştüğü, açlığını çektiği hak, ilim, sevgi, otoriteye ait olma ve hırs gibi güçlü gereksinimlerdir.
İnsan, bu gereksinimleri hayatından çıkardığında elinde kalan özgürlüktür.”
Çağımız insanı düşünüldüğünde, yukarıdaki gereksinimlerden doğan mücadeleye kendini karıştırmadan, yalnızca ihtiyacı olanı alarak, bir şeyin varlığına ihtiyaç duymadan yürüyebildiği ölçüde özgür kalabilmiştir.
