Hepimizin ekol aldığı isimler vardır. Beni uzun zamandır ekolüm olan bir isim ile röportaj yapacak olmak çok heyecanlandırdı . ‘’ 5 soruda ‘’ kotamı aşmak istediğim tek insanın şuan röportaj sorularını hazırlıyor olmak nasıl bir onur tarif edemeyeceğim. 1980 yılında TRT ile başlayan bir başarı merdiveni 1997 yılında TV8 kanalını kurarak devam ediyor. Sizin anımsayabileceğiniz alanları belirtiyorum nice başarı ve deneyim var kalemimin yetemeyeceği :) İstanbul Ticaret Üniversitesi Öğretim üyesi
‘’ NURULLAH KADİRİOĞLU ‘’
Merhaba Hocam ,
Sonsuz teşekkürlerimi ileterek başlamak istiyorum. Tüm naif kişiliğiniz ile kırmadan röportaj teklifimi kabul ettiniz ve önce saygıdan sonra heyecandan titreyen bir kalem olarak soracağım size :)
1) Bir başarı örneğisiniz , bunun için meslek hayatınızın başında bir rota veya planlama oluşturdunuz mu ? ‘’
Ortaokul çağında, yaşadığı kentin yerel gazetesine makaleler yazan bir “çocuğun” rota ve planlama gibi daha ileri yaşın sağladığı zihinsel etkinlikleri sağlaması olanaksızdır. O çocuk, olsa olsa içgüdüsel olarak yöneldiği gazeteciliğin rota ve planlamalarının subjesi olur.
Kırılma noktası da budur:
Subje ihtilalcidir. Gizli ve sinsi bir darbeyle ele geçirdiği objenin tahtına kurulur. Orada artık “Nesnel’leşmiştir ki, işte gazetecilik o noktada başlar. Başladıktan sonra da planlama vs yer bulmaz hayatta. Tek rota ve planlama vardır: Hayat, haber, yazı. Yani; reel, kurgu ve tutku.
2) Başarı = Stres , siz bu denklemi nasıl yönettiniz ve okurlarıma tavsiyeleriniz nelerdir ?
Stres hepten de zararlı bir “durum” değil. Sözünü ettiğimiz; örneğin, gazeteciliğin yarattığı stres ise âlâ ! Çünkü stres kişiyi tetikte tutar. Gazetecilik ve “başarı” da zaten tetikte olma takatinin gelişmişliği değil midir ? Yeter ki, stresiniz maddi/manevi yoksunluk ve yoksullukların dayattığı stres değil mesleğinize dair olsun. Ben buna naif stres diyorum.
3)Üniversite de kurmuş olduğunuz TV stüdyosunda öğrencilerinize ‘’ mihenk taşı kuralı ‘’ olarak devamlı nitelikte söylediğiniz nasihat nedir ?
Hayatı ıskalamayın; ıslık çalarak içinde olun. Sokaktan haberdâr olun. Sokağın; zaman, eşya ve insan üçlüsünü “röntgencilik” derecesinde irdeleyin, sorgulayın ve mutlaka samimi bir yakarışla anlayın.
4)Sanatın rehabilite edici özelliğini biliyoruz , medya dediğimizde stres-mücadele-devamlılık gerekiyor. Bunu pozitif olarak adlandırabilmek için ‘’işini sev ‘’ kuralından başka önerebileceğiniz ne var ?
İşinizi bir Kavram olarak şefkatle tutup karşınıza alın. Konuşun, dertleşin onunla.
-Sen Kimsin
-Benden ne istiyorsun
-Mutlu olman için nasıl çalışmalı ve davranmalıyım.
Bu sorular ve aldığınız yanıtlarla işinizi sadece tanımakla kalmayacak ve anlayacaksınız. Tanımak ve Anlamak… Bırakın sevgiyi; Aşk’a giden yolda sihirli eylemler bunlar değil midir ? İşinize, hiç bir zaman “Seninle Başım Dertte” şarkısını mırıldamayın. Dudaklarınız hep; “Seviyorum Seveceğim” şarkısına ayarlı olsun.
5)Bir başarı örneğisiniz , sorun ile karşılaştığınızda çözüm yoluna gitmeden önce bir programlama yapıyor musunuz yoksa doğaçlama bir sistem ile mi sorunları hallediyorsunuz ?
Sorunlar hep var olacaktır. Yoksa, çözüm adı verilen Peri varlığını yitirir. Benim için kural ve yöntem şudur:
Sorunun bir parçası haline gel.
Onunla bütünleş ve kaynaş.
Sorunu içselleştirerek tam içeriden, özünden gör ve anla.
Tespit ve teşhis et.
Bunu başardın mı ötesi kolay.
Karşında değil sorun, Sorun Dağı olsa dayanmaz.
