Bazı insanlar, hayatı hep “yarın”a bırakır. Bir cümleyi, bir buluşmayı, bir özrü… Sanki zaman, onları bekleyecekmiş gibi yaşarlar. Oysa zaman beklemez. Sessizce akar, geçer, ve bir gün farkında bile olmadan bizi geride bırakır. “Bir gün yaparım.” “Henüz hazır değilim.” “Şartlar biraz daha uygun olmalı.” İşte bu...
Devamını OkuBiri gider, biri gelir derler ya… Aslında hayatın bize söylediği en büyük yalandır bu. Gidenin yerine kimse gelmez. Bir insanın dokunuşu, sesi, susuşu, hatta kırılışı bile kendine özgüdür. Hiç kimse bir başkasının yerini dolduramaz. Çünkü her insan, başka bir duygunun...
Devamını OkuBir çocuğun kalbine atılan ilk tohum sevgidir. Ama ne yazık ki o tohum, çoğu zaman koşullarla sulanır. “Seni seviyorum” cümlesi, bir ödül gibi sunulur; iyi not aldığında, uslu davrandığında, başkalarını memnun ettiğinde… Oysa sevgi, bir ödül değil, varoluşun kendisidir. Sevgi,...
Devamını OkuKadın severken tükenir bazen. Birini onarmaya çalışırken, kendi içindeki çatlakları unutur. Aşkı bir sığınak sanır, ama çoğu zaman kendini bir savaşta bulur. Ve bir sabah, aynaya baktığında yorgun bir yabancıyla göz göze gelir.Neden hep kadın yıpranır ilişkide? Belki toplumun ona biçtiği rollerden, belki çocukluktan beri...
Devamını Oku“Bekar erkeklerin %80’i ciddi ilişki istemiyor” diye bir cümle okudum ya da belki duyduklarımızdan böyle bir oran türettik. Önemli olan oranlar değil, arkasındaki mesaj. Bugün birçok erkeğin ‘hayır’ demesi, yalnızlığa sığınması bir kaçış değil, hesaplı bir tercih. Şöyle de diyebiliriz;...
Devamını Okuİnsanın en derin yaralarından biri, kendi gerçeğine yabancılaşmasıdır; bu yabancılaşma, çoğu zaman farkında olmadan kabul ettiğimiz maskeler yüzünden başlar. Manipülatör, sahnede başkasını oynayan bir tiyatrocudur. Gülüşü sıcak, eli kalbine uzanır gibi naziktir. Ama uzanan el, sizi özgürlüğünüzden mahrum edecek ipleri...
Devamını OkuSessizlik, ilişkide yalnızca bir boşluk değildir; kimi zaman derin bir vadi, kimi zaman ince ince toprağa sızan bir yağmur gibi işler. Dışarıdan dingin görünür; içine eğilen kulağa ise usul usul acı fısıldar. Yutulan her kelime, cevapsız bırakılan her bakış, toprağın...
Haberi Okuİnsan ilişkilerinde güven duygusunun kökeni, genellikle ilk bağlandığımız kişiyle kurduğumuz ilişkiye dayanır. John Bowlby’yi etkileşimsel psikolojiye taşıyan, gelişimsel ve evrimsel temelleri olan bağlanma kuramıdır: çocuk davranışları, sadece beslenmeye değil, aynı zamanda duygusal güven ve korunmaya da yöneliktir. Mary Ainsworth’un “Strange...
Devamını OkuGüneş, sokakların dar omuzlarına usulca yaslanırken, bazı insanlar dünyayı gözleriyle değil, kalplerinin görünmeyen pencereleriyle görür. Kimileri sessizliğin karanlığında bile yankılanan notaları duyar, hayata ise parmak uçlarının kırılgan ama inatçı temaslarıyla dokunur. Onlar için mucize; gökyüzünden düşen bir yıldız ya da...
Devamını OkuGözlerimizi kapattığımızda bile bir ışık ararız; bir yol gösteren, usulca cesaret fısıldayan bir ses… Toplumun aydın insanları, bu ışığın peşinden sessizce yürür. Onlar, sadece bilgiyle donanmış kişiler değil; bilgiyi hayatın içine taşır, karanlıkla yüzleşir ve kötülüğü bildiği hâlde iyiliği seçer....
Devamını Oku“Okuyunca bir şey olmuyor.” Çocukların dudaklarından dökülen bu cümle, sadece bir umutsuzluk ifadesi değil; toplumsal bir aynadır. Çünkü yıllardır onlara okumayı, merakın ve hayal gücünün kanatları olarak değil; bir merdivenin son basamağı, bir unvanın anahtarı gibi anlattık. “Oku, yükseleceksin” dedik....
Devamını OkuBazı hikâyeler vardır; başlangıcı umutla, ortası sabırla, sonu ise ya kavuşma ya da geç kalmış pişmanlıkla yazılır. İnsan bazen, elinde en değerli cevheri taşırken bunun farkında olmaz. Ona kötü davranır, mesafeler koyar, yaralar açar… Oysa her kalp, sevdiğini ancak kaybetme...
Devamını Oku"Doğa intikam almaz. Hatırlar. Ve hatırlattığında, biz çoktan unuttuğumuzu sanırız." Geceleri uykudan uyandıran artık vicdan değil, ani bastıran sıcaklar. Yağmurun gelişi bir şifa değil, selin ön habercisi. Gökyüzü değişti. Ve biz hâlâ balkonumuza çiçek koyarak doğayla barıştığımızı sanıyoruz. Doğa sesini...
Devamını Oku“İnsan, zincirlerini kırmadan özgürlüğü sevemez.” – Epiktetos Tarihin en eski savaşı ne toprak, ne din, ne de ideoloji uğruna verildi.İnsanın en kadim savaşı, kendi iç zaaflarıylaydı.Epiktetos özgürlükten söz ettiğinde köleydi. Ve diyordu ki: “Zincir ayakta değil, zihindedir.” Bugün bağımlılık dediğimiz...
Devamını OkuKaybetmek… İnsan kalbinin en eski yarası, en sessiz fısıltısı. Bir çocuğun parmaklarının arasından kayan kırmızı bir balon gibi; gökyüzüne yükselirken arkasında bıraktığı boşlukta duyulur bu korku. Bir bakış, bir dokunuş, bir ev, bir hayal… Hepsi avuçlarımızdayken bile sanki bir an...
Devamını OkuSevgi, insanın kalbine dokunan en saf his… Ama modern çağ, bu safiyeti parçalayıp testlere, kuşkulardan örülmüş duvarlara mahkûm ediyor. İlişkilerde, dostluklarda, hatta kendimize karşı bile sevgi artık bir imtihan gibi yaşanıyor. Oysa sevgi, sorguya çekilmek için değil; kendini bırakmak, teslim...
Devamını Oku"İnsan, en yüksek zirveye vardığında değil, en derin çukura düştüğünde kendini tanır." – Carl JungBaşarı… Toplumun en büyük putu. Bir çocuğa sorarlar: “Büyüyünce ne olacaksın?” Sanki varoluşumuz, meslekler ve unvanlar üzerinden ölçülür. Yıllarca yükseleceğimiz bir merdivenin basamaklarını sayarız; ama kimse merdivenin...
Devamını Oku"Ruh, kendi kaosundan yıldızlar doğurur; yeter ki korkularınla yüzleşecek cesaretin olsun." Hayat, bir kuantum parçacığının titreşimleri gibi; aynı anda hem umut dolu hem kırılgan, hem yakın hem de ulaşılmaz. Kuantum felsefesi bize yalnızca atom altı dünyayı değil, kalbimizin en derin...
Devamını Oku
